نقش پدر و مادر در تربیت و آینده بچه ها

حضور پدر و نقش او در خانواده با‌توجه به مسائل فرهنگی، متفاوت است. تربیت بچه‌ها اغلب به‌عهده مادر است و پدر نقش دوم را در این زمینه دارد؛ همانطور که انتظار می‌رود مرد نقش اصلی نان‌آور‌بودن و تامین مایحتاج خانواده را بر عهده بگیرد. اما باید توجه داشته باشیم که همه کارها و ظایف باید به‌طور مشترک بین مادر و پدر تقسیم شود.

گاهی مادران خواسته یا ناخواسته مانع از حضور فعال پدر در خانواده می شوند و در بعضی موارد هم نقش آنها بیشتر به نان آور خانواده و مسئول تامین مایحتاج و اقتصاد خانواده محدود می شود. اما چرا این اتفاق می افتد و چگونه کودک می تواند از حضور فعال پدر و مادر به طور همزمان در کنار یکدیگر بهره مند شود.

حضور با کیفیت والدین

کودکان به ویژه هنگام تولد به وجود پدر و مادر در کنار همدیگر نیازمندند. این موضوع به ویژه در شکل گیری «دلبستگی ایمن » و احساس امنیت بسیار مؤثر است. علاوه بر حضور والدین که بسیار مهم است توجه به کیفیت حضور آنها از اهمیت بیشتری برخوردار است.

مثلا گاهی والدین ساعت ها در کنار کودک حضور دارند ولی توجه چندانی به او ندارند. البته حضور با کیفیت والدین در کنار فرزندشان در هر سنی متفاوت است؛ مثلا تا ۲ سالگی حضور با کیفیت به معنای برآورده کردن نیازهای کودک در کمترین زمان ممکن است؛ اینکه کودک به موقع در آغوش گرفته و محرک های حسی لازم برای او فراهم شود. طبیعی است با توجه به اینکه نیازهای کودک در این دوران خیلی زیاد است، مادر به تنهایی نمی تواند از عهده آنها برآید و حضور هر دو والد هم به کودک کمک می کند و هم مادر نباید انجام وظایف بچه داری را به تنهایی برعهده بگیرد.